◊ Yeni sinemanız “Dilsiz”in prömiyeri, Bosna Hersek’te bu yıl 25’incisi düzenlenen Saraybosna Sinema Festivali’nde yapıldı. Nasıl geçti şenlik sizin için?
– Her şenlik, bir “oyuncu buluşma yeri”dir. Oyuncu için yaptığı işle, kendisi üzere bu işe gönül vermiş beşerlerle ve onu sevenlerle buluşma yeri… Bir sinema çekiyorsunuz, prömiyerde izleyicinin reaksiyonlarını ve sevgilerini görüyorsunuz. Lakin Saraybosna’da hissettiğim bunların çok ötesinde, çok farklıydı.
◊ Neden?
– İnsanlığın vicdan ve merhamet hissini kaybettiğinde oluşan ve kapanmayan yaraları, burada yaşayanların ruhunda yarattığı kırılmaları düşündüm bu şenlik mühletince. Şenliğin benim için değil, o beşerler için ne tabir ettiğini düşündüm daima. Sokaklarda yürürken izlerini gördüğüm her acı, benim orada ne tabir ettiğimi düşündürdü.
◊ Neleri sorguladınız?
– Kendi kültürümüze nitekim sahip çıkabiliyor muyuz? Hani kimi beşerler annesinden babasından utanıp kendi ailesine başkalaşır ya. Hatta kendi özünden sıyrılıp kendisine ilişkin olmayana benzemeye çalışır. Yaşanan acılarla yine yüzleşince, kendi özünden sıyrılanların psikolojisini ve insanların o hallerini düşündüm. Anlayacağınız bu şenlik beni niyetlere ve soruların yanıtını aramaya itti.
◊ Pekala gösterim sırasında neler düşündünüz, neler hissettiniz?
– “Dilsiz” ile orada olmaktan çok memnundum. Zira anlattığımız bizim öykümüzdü. Ulusal kültürümüz ile kendi sesimizi duyurmanın bir yolunun da bize ilişkin sinema olduğunu düşünüyorum. Şenlikte bizi izleyen yabancı insanlara cümlelerimizin ulaştığını ve bu cümlelerin manasına ağırlaştıklarını görmek, bir modül öze dönmek, dikkatleri bizden olana çekebilmek, benim için değerliydi.
BENİMKİ ÇİZGİ SANATINA SELAM VERMEK
◊ “Dilsiz”de alışılmış usta-çırak ilgisinin dışına çıkılıyor. Konusunu bir de sizden dinleyelim…
– Hafıza ve gelenek üzerine bir sinema bu. Geçmişine yabancılaşan bir ressam ile inzivaya çekilmiş usta bir hattatın kıssası. Direktörümüz Murat Pay’ın söylediği üzere: “Bir usta değişime talip olabilir mi? Her şeyi ile kâmil bir usta profili değil de bu kemalatın ve değişimin devam ettiği bir vaktin usta-çırak ilgisi. Harflerin derinliğine ve cümlelerin zenginliğine daldığımız bir aşkın ve meşkin bağı. İsmiyle tezat bir Dilsiz.”
◊ Sinemadan evvel çizgi sanatına merakınız var mıydı?
– Okçuluk öğrendiğim süreçte çizgi sanatıyla da tanışmak istemiştim. Bunu ders aldığım hocama söyledim. O da vakıfta çizgi derslerinin de verildiğini ve ders alabileceğimi söyledi.
Amacım hattat olmak değildi, o başka bir aşkın lisana gelmesi. Benimki biraz çizgi sanatına selam vermek ve bir oyuncu olarak hazır olmaktı işte. O hafta “Dilsiz”in senaryosu geldi ve ben bu tevafuk haline teslim oldum, içine girdim.
Çok bedelli Cavide Pala hocamızdan üç ay çizgi dersleri aldım. Bu kadar kısa bir müddette hattat olabilmek mümkün değildi. Ancak ben hâlâ levhaya yazılan o sözlerin takipçisiyim.
BEN DE ONLARA HÜRMET DUYUYORUM
◊ Hayranlarınızla aranız nasıl? Kimseye kırmamak için ekstra ihtimam gösterdiğini görüyorum…
– Mesleğimi çok seviyorum ve titizlikle çalışıyorum. Yeni karakterleri keşfetmek, onlarla birlikte yeni bilgiler öğrenmek, mesleğime daha çok âşık olmama sebep oluyor. Ve olağan ki oynadığımız karakterlerin seyirciye geçmesi, bizimle birlikte empati kurmaları harika bir his…
Birlikte karakterlerin üzerine konuşuyoruz, bu benim için çok değerli. Bir oyuncu öteki ne ister ki? Biz daima birlikte bir dünya kuruyoruz. Onların olmadığı bir dünyanın pek bir manası yok. Mesleğim de bu dünyanın temelini oluşturan bir köprü. Doğal ki itina gösteriyorum. Onlarla kurduğum köprüyü yeni karakterlerle sağlamlaştırmak, meslek hayatımda kıymetli bir yerde.
Onların bana duyduğu hürmet kadar, ben de onlara hürmet duyuyorum.
INARRITU İLE SİNEMA VE SANAT KONUŞTUK
◊ Şenlikte dünyaca ünlü Oscar’lı direktör Alejandro Inarritu ile de tanıştınız. Nasıl bir görüşme geçti aranızda?
– Birebir otelde konaklıyorduk, rast gelmek tesadüf değildi. Benim bir selamımla başladı, kısa fakat yararlı bir konuşma geçti ortamızda. Mevzu her zamanki üzere sinema ve sanattı natürel.
AŞK OLMADAN MEŞK OLMAZ, GEÇ KAVRADIM
◊ Son devirde tasavvufla ilgili söylemleriniz dikkat çekiyor. Bir röportajınızda da o “manevi gücü” gitgide daha derinden hissettiğinizi söylediniz. Maneviyat, ne vakit en kıymetli sıraya yerleşiyor hayatta?
– Seçimleriniz hayatınızı değiştirir. Manevi haliniz yani iç dünyanızdaki durumunuzla, dış dünyada yüzleşmeler yaşarsınız. Maneviyat sonradan kazanılan bir şey değildir. Doğumumuzdan itibaren bahşedilen bir lütuftur. Her vakit kıymetlidir.
Ama insanın gözüne bazen bir perde iner, unsurun mana ile savaşında husus galip gelir. Ben, çok şükür hayatım boyunca maneviyata bedel verdim.
Fakat aşk olmadan meşkin, meşk yoksa aşkın kıymetsiz olduğunu geç kavradım. Yani dünyevi olanın geçiciliği, uhrevi olanın sonsuzluğu dünyayı daha manalı hale getiriyor. O manayla yaşadığın her şey aslında huzur.
◊ “Sınav” ve “nefis” sözlerini sıkça duyuyoruz artık sizden. Nedir bu iki sözün manası sizin için?
– İnsanın hali, hayatı, kullandığı sözleri değiştirebiliyor. Kalpte olan lisana vuruyor. Bir halde pak kalp diliyorum.
Çünkü insan kalbiyle imtihandadır bu dünyada. İçimizdeki kötülük nefsimizin derinliklerinde yaşar. Kendimizi terbiye etmemiz lazım, bu da nefsini bilmekten geçer. Hayrı şerre, şerri hayra katmamak lazım. Hayır dileyen hayır bulsun.
ERKAN “O ADAM”
◊ Biriyle bir arada olduğunuzu bilmiyorduk, nişanlandığınız haberi sürpriz oldu. Biraz bahsedelim mi ilginizden? Erkan Akdemir sizin için “o adam” mı?
– Birtakım şeyler olması gerektiği anda, olması gerektiği biçimde oluyor. Tanışmadan sonra ailelerin de dahil olduğu, kendi içinde yürüyen bir bağ bizimki. Her şey çok hoş. Karşılıklı hürmet ve sevgi var. Kapsayıcılık ve birbirini tamamlamak dahil her şeyi bir ortada yaşıyoruz. Bu tarife baktığınızda “o adam” diyebilirsiniz. Bağlantımız, bu toprakların bedellerinden besleniyor; suyu bol, rahmeti bol anlayacağınız…