83 yıllık hayatının 63 yılını adadığı sinemayı, “imparatorluk kurdum” diyerek tanımlayan direktör, senarist ve üretimci Türker İnanoğlu, Gülşen Bubikoğlu ile olan evliliğini, çocukları ve torunlarıyla ilgilerini, sinemalarında başrol oynamış ve şu an hayatta olmayan oyuncuları izlerken neden gözyaşlarına boğulduğunu, yakında temelini atacağı Karabük Üniversitesi Türker İnanoğlu İrtibat Fakültesi ile yazdığı “Acısıyla Tatlısıyla Türker İnanoğlu Yeşilçam’ı Anlatıyor” kitabını anlattı.
İnanoğlu, Anadolu Ajansı’ndan Dilek Dallıağ’a konuştu.
Güzel Sanatlar Fakültesinde okurken sinemaya geçen ve mesleğini Asya’dan Avrupa’ya ve Afrika’ya kadar yaptığını aktaran İnanoğlu, “Bugüne kadar 208 sinema sineması, 4 binin üzerinde televizyon dizisi ve 10 bin saatin üzerinde ‘Bir Öbür Gece’ üzere televizyon programı yaptım.” diye konuştu.
-“Türk sinemasının unutulmaz isimlerinden birisiniz. Bu kadar sevilmenizi, hürmet duyulmanızı neye bağlıyorsunuz. Sinemayla aranızda büyük bir aşk olması lazım. Yapımcılık serüveni nasıl başladı?”
– “Ben bu mesleğe tesadüf yapıtı girdim. Kanlıca’da komşumuz, son Osmanlı sadrazamlarından Saffet Paşa’nın yalısına geldiğinde sinemacılarla tanıştım. Asistanlık teklif ettiler. Ne olduğunu bile bilmiyordum. Anlattılar, deneyelim dedim. İkinci gün çok sevdim bu işi. Zannediyorum biraz başarılı da oldum. Halkın istediği, özellikle ailenin sevdiği bir üretimci oldum. Sinemalarım bir vakitler gişe rekorları kırıyordu. Sonra televizyona döndü iş reyting rekorları kırmaya başladı. 500 kısmı geçen ‘Çiçek Taksi’, ‘Arka Sokaklar’ dizilerim var. Halkı takip etmek ve yakın olmak sanıyorum bana bu başarıyı getirdi. Mesleğimle ilgili bir şey almak için yerli ve yabancı romanları çok okudum. Onları not alarak, yabancı romanları okuyarak, sinemaları seyrederek ilerledim. Gözümden rahatsızlığım, çok okumak ve çok izlemekten kaynaklanıyor. Benim 92 bin ciltlik kütüphanem var.”
– Artık ortamızda olmayan oyunculardan en çok kimleri özlüyorsunuz?”
-Hepsini çok özlüyorum. Gidenin yerine konmuyor hanımefendi. Giden gidiyor! Bir tane Hulusi Kentmen’in, Öztürk’ün (Serengil), Necdet Tosun’un yerine konmuyor. Onların ahlakı da, terbiyesi de, sevgisi de oburdu.”
-Şöhretin değiştirmediği isimler diyebilir miyiz onlara?”
-Tabii. Eskilerde para yoktu. 3 kuruşa çalışıyordu. Televizyon yoktu. İmkansızlıklar içindeydiler. Haftada 100 bin alan sanatçı var televizyonda. 70-80 tanesi 20- 50 ortası alıyor lakin 100 bin alan bile var.”
BİR OYUNCUNUN 100 BİN ALMASI OLAĞAN DEĞİL
-Reklam bütçelerinin yüksek olduğu düşünülürse 100 bin alması bir oyuncunun olağan mi olağandışı mi sizce?”
– Değil olağan. Hiçbir vakit olağan değil. Her şey belirli yani.”
-Safranbolu’da Karabük Üniversitesi Türker İnanoğlu Bağlantı Fakültesi ismini verdiğiniz bir okul yaptırıyorsunuz. Bahsedebilir misiniz? Temelini ne vakit atıyorsunuz?”
– İnanoğlu: “Bir ay içinde. Ben Safranboluluyum. Safranbolu’yu da çok seviyorum. Ömrüm iki yerde geçti, hem Safranbolu hem Kanlıca. İki yeri de çok seviyorum. Safranbolu Karabük Üniversitesi Fahri Doktora Mükafatı verdi. Onu almaya gittiğimde çok memnun oldum. Arkadaşlarımı, dostlarımı gördüm. Yıllardır gitmiyordum. Orada bahtsız bir kaza geçirmiştim. Mükafatı almaya gittiğimde arkadaşlarım, ‘Seninle memleketlimiz olarak iftihar ediyoruz. Bir şey bırak buraya.’ dediler. Bağlantı fakültesi yapma fikrini attılar. Kaymakamlık binası vardı. Çok hoş bir yerdeydi. O taşınacakmış. Oranın yerine bizim üniversiteyi kuruyoruz.”
-Hangi kısımlar olacak içinde?
-İçinde sinema, televizyon, tiyatro, gazetecilik, irtibat, fotoğrafçılık, dijital, toplumsal medya kısımları olan bir okul olacak. Sanıyorum en uygunu olacak. İstanbul’dan da arkadaşlarımızı göndereceğim. Ayda bir kez gidecekler. Her hafta farklı bir hoca gidecek. Bir üniversite olacak. Bunu da devlete hibe edeceğim.”
BEN İMPARATORLUK KURDUM
– Dijital medya deyince kızınızı konuşmak isteriz. Kızınız dünyada ses teknolojileri üzerine ödül almış bir yazılımcı. Ondan ve çocuklarınızdan biraz bahsedebilir miyiz?”
– İki çocuğum, iki torunum var ve hepsini de çok seviyorum. Zeynep, Koç Üniversitesi’ni birincilikle bitirdi. Harvard’a gitti ve âlâ bir dereceyle bitirdi. Ondan sonra Cambridge Üniversitesi’nde doktorasını yaptı. Sonra Google’da çalışmaya başladı. Oradan yükselerek çalışmasına devam etti. İftihar edilecek bir kız. Her taraftan teklifler alıyor. Hem elektrik-elektronik mühendisi oldu Harvard’da, hem de yüksek lisansını Bilgisayar Mühendisi olarak yaptı. Dünyanın en büyük üç üniversitesini halletti.
– Oğlunuz İlker İnanoğlu da yurt dışında okudu değil mi?
-Evet. Evvel İngiltere’de, sonra Fransa’da okudu. Onun da Türkçe’den âlâ İngilizce ve Fransızcası vardır. Artistliğe ve filmciliğe meraklıdır. İnşallah onlar burayı halledecekler.
-Oğlunuz biraz daha sizin izinizden gidiyor galiba”
-Affedersiniz ukalalık olarak almayın, ben imparatorluk kurdum ülkemizde, her şeyiyle. Benim gönlüm bunu devam ettirmelerinden yana.”
NORMAL BİR HAYATIMIZ VAR
– Merak edilen bir bahis, sormadan geçemeyeceğim. Türkiye’nin en hoş hanımlarından biri olan Gülşen Bubikoğlu ile memnun bir evliliğiniz var. Lakin bir sır üzere yaşıyorsunuz.. Neler yapıyorsunuz birlikte özel hayatınızda?”
-Valla ben çok hastalık geçirdim. 6 büyük ameliyat oldum. İkisi akciğer kanseri, biri aort damarından. Kalbime birtakım süreçler yapıldı. Yüzümde de 2 tane, en tehlikelisi Malign Melanom cinsinden kanser çıktı. Bunlar büyük ameliyatlar. Bu son olaylarda belim ve omurgamı kırdım. Hastalıklarla çok uğraştım. Ben dışarı çıkmıyorum. Münasebetiyle Gülşen de çıkmıyor. Bunun için sır üzere kalıyor. Ben lakin cenazeye giderim. Her cenazeye giderim. İkincisi nikah salonuna yahut ailede yapılan nikah merasimlerine giderim. Güçlü şatafatlı, eğlenceli düğünlere gitmiyorum, gidemiyorum. Onun için bir sır üzere kalıyoruz. Ancak olağan bir hayatımız var. Bodrum’da bir konutumuz var. Sapanca’da çiftliğim var. Kanlıca’da meskenim var babadan kalma.””2000’lerde sinemaya zehir üzere çocuklar geldi.
-Nasıl bir babasınız?
– Vallahi dışarıdan beni sert görüyorlar. Lakin biraz yakınlaştıktan sonra anlıyorlar, çok yufka yürekli, yumuşak bir beşerim. Güzel babayım ben. Çocuklarıma çok âlâ bir eğitim verdim, çok uygun bir ömür sundum onlara.”
HEPSİYLE SEVGİ YUMAĞI OLDUK
-Sizce Türk sinemasının en uygun sineması, en düzgün bayan ve erkek oyuncusu ve en uygun direktörü kimdir?
-Ben hepsiyle bir sevgi yumağı üzere oldum. Eni yok bunun. Türkan Şoray’ı da çok sevdim, Hülya Koçyiğit’i de, Fatma Girik’i de, Filiz’i (Akın) de, Gülşen’i (Bubikoğlu) de. Hepsi benim en çok sevdiğim şahıslar. Bir tarafta da Ayhan Işık, Cüneyt Arkın, Tarık (Akan) özellikle Allah rahmet eylesin, Kadir (İnanır), Sadri Alışık, çok canımdı. Kemal Sunal yakın arkadaşımdı. Enler yok. Siyah beyaz bir sinema söyleyeyim. Memduh Ün’ün yaptığı Üç Arkadaş’a aşık olmuştum. Fakat Türk sinemasına asistan olmama vesile olan ‘Kanun Namına’ ve ‘Allahaısmarladık’. Kemal Sinema’nın sinemalarıydı sanırım.
-Son periyot sinemayı nasıl buluyorsunuz? Beğendikleriniz?
-Çok hoş buluyorum. Gözümden ötürü fazla sinema seyredemiyorum. Ancak 1990’lı yıllarda sinemalar yapıyorlar lakin kendileri bile anlamıyorlardı varsayım ediyorum. Sanırım karı-koca kendileri izliyorlardı. Lakin 2000’lere geldiğimizde çok zehir üzere çocuklar geldi. Bunun nedeni eğitim. 18-20 üniversitede sinema eğitimi veriliyor. Hepsi pırıl pırıl. Allah yollarını açık etsin. Biz Yeşilçam sineması olarak zahmetini, külfetini çok çektik. Onlar inşallah sefasını sürer, dünya çapında eserler yaparlar.
-Duvarlarınızı süsleyen yıldızların içinde filmlerinizin başrol oyuncularınızı görüyoruz fotoğraflarda.
-Bunlar benim göz bebeğim. Onlara bakarak eski günleri yad ediyorum. Hepsi bir mücevherdir farklı başka hepsi.”
-Kimisinde siyah kimisinde beyaz etiket var.
-Siyah olanlar vefat edenler, beyazlar hayattakiler.
-Siyah ve beyazlara bakınca güya yarı yarıya üzere. Siz saydınız mı? Siyahlar çoğunlukta galiba değil mi?
-Aman saymayayım, üzülüyorum sonra. Bazen gece yarıları siyah beyaz sinemaları veriyorlar birtakım kanallar. Özellikle Ramazan’da. Onları seyrederken ağlıyorum. İnsan yaşlanınca daha hisli, daha duygusal oluyor. Seyretmeyeceğim diyorum, yeniden seyrediyorum ve hüngür hüngür ağlıyorum.
-Onları özlediğiniz için mi ağlıyorsunuz?
-Onlarla geçen anılar gözümün önüne geliyor.
-Yeni bir projeniz var mı?
-Evet. Art Sokaklar dizisi devam ediyor. Artık bir de Nobel Edebiyat mükafatını alan Mısırlı Necib Mahfuz’un ‘Başlangıç ve Son’ isimli kitabını dizi yapacağım. Telif hakkını aldım. Yılbaşını bulur başlaması.”