◊ Önümüzdeki dönem için en büyük projen Ayşe Kulin’in kitabından sahneye uyarlanacak “Adı Aylin”. Nasıl hazırlanıyorsun oyuna?
– Aylin uzun vakittir üzerinde çalıştığım bir kıssa. Fevkalade bir kitap ve o kadar fanatik bir kitlesi var ki, tıpkı Kürk Mantolu Madonna kadar o kitleyi keyifli etmek ve daha fazlasını vermek gerekiyor. Aslında romanları sahneye uyarlamak çok riskli. Ancak farklı denemelerle riskleri azaltmaya çalışıyoruz. Mesela müzik ve kostümlerle…
◊ Aylin’i de sen canlandırıyorsun değil mi?
– Evet, Aylin’i ortak bir kararla ben oynamaya karar verdim. Bu heyecan verici ve tıpkı vakitte çok güç bir karar. Hem üretimci olmak hem de başrole can vermek çok yıpratıcı. Maria Puder’den sonra Aylin’i canlandıracak olmak harikulade bir sorumluluk. Şan ve dans derslerine başlıyorum tekrar. Zira müzikli bir oyun olacak.
◊ Bir de Netflix dizi projesi var…
– Netflix ile iki proje hazırlığı basamağındayım lakin maalesef bilgi paylaşamıyorum. Yakında çekimler başlıyor, yalnızca bu kadar bilgi verebilirim.
◊ Son devirde tanınan oyuncular dijital platform üretimlerine ve sahnelere kaydı. Bu neyden kaynaklanıyor sence?
– Zira televizyondaki tüketim ve üretilen işlerin kalitesi git gide farklılaştı. Ruhunu beslemeyen içerikler, vakit doldurmak için söylenen replikler, uzun bakışmalar ve saatlerce süren diziler oyuncuyu gittikçe doyumsuz hale getirdi. Oyuncu ruhunu beslemeli ki üretebilsin. Bu yüzden tiyatro bir nefes alma alanı.
BİR YIL EVLİ KALMIŞ BAYAN ÖMÜR UZUNLUĞU NAFAKA ALMAMALI
◊ Nafakayla ilgili söylediklerin yüzünden kimi bayan takipçilerin sana reaksiyon göstermişti. Orada tam söylemeye çalıştığın şey neydi? Nafakaya büsbütün mi karşısın yoksa asıl kaygının öteki bir şey mi?
– 20 yıl evli kalmış, hayatını konutuna ve çocuklarına adamış bir bayan tekrar bir hayat kurmak istediğinde bunun karşılığını maddi olarak alışılmış ki almalı. Ben nafakadaki birtakım yeni düzenlemelerin çok yerinde düzenlemeler olduğunu söylüyorum. Yıllardır bayanlarla ilgili yaptığım eşitlikçi çalışmaların aksi bir tutum değil bu. Tam bilakis eşitlikçi bir bakış açısı. Fakat pak bakılması lazım olaya. Mesela bir yıl evli kalan bir bayan ömür uzunluğu nafaka almamalı!
Bu bayanı da azaltan, eksilten bir şey. Bayan erkek eşitliğinden bahsediyorsak tam da bu noktada buna karşı çıkmalıyız. Mesela Avrupa’da çok fazla çalışan bayan, konutta de çocuğa bakan erkek var. Bu türlü bir durumda boşanma olduğunda erkek de fedakarlığının karşılığını almalı. Yani mevzuyu bayan olarak değil, iki tarafın eşitliği olarak ele almalı.
İKİ ESKİ EŞİM DE BENİ ÜZDÜ
◊ İki evlilik ve iki adamdan iki şahane çocuk. Eski eşlerine karşı da tavrın çok dostça ve uygar. Sıkıntı bir şeyi başarmış durumdasın. Her şey dışarıdan göründüğü üzere şahane mi yoksa zorlandığın noktalar oluyor mu?
– Sevgiyi dönüştürebilmek çok kıymetli. Bir vakitler çok sevdiğin, aşkla bağlı olduğun biriyle yollarını ayırırken, sana ne yapmış olursa olsun ayrılıkta sakin kalman, o aşkı insan olarak sevebilmeye dönüştürmen gerekiyor.
Hırs ve kin ziyan veren hisler. Çok güçlü bir his nefret, valla insanı hasta eder. Öfkelendiğinde hızın alev alev oluyor ya. Düşün bir de iç organlarına, beynine neler oluyor! Biraz bu türlü bakmak lazım. Bir de ben çok öfkeli kalabilen bir kız değilim.
Açık yüreklilikle şunu söyleyebilirim: İki eski eşim de bana kırılmaz sanırım. Aslında ikisi de beni çok üzmüştür. Bu iki ayrılık da benden kaynaklı değildi, lakin sakin bir biçimde gidebilmeyi öğrendim ben, bilhassa çocuklardan sonra.
Her ayrıntı artık bu dijital dünyada kalıyor. O yüzden çocuklarımın gelecekte görmelerini istemediğim hisler, haberler, hisler bırakmak istemem. En başta çocuklarım için bu halimi sürdürdüm.
◊ Pekala şu an geçmişe dönsen… Murat (Pilevneli) ve Mirgün (Cabas) ile yeniden birebir beraberlikleri yaşardım diyebiliyor musun?
– Buna şahane bir yanıt verirdim lakin o kadar açık yürekli olmamayı öğrendim röportajlarda. (Gülüyor) Başımıza gelen her şeyin bir nedeni var. Bunu bu türlü görmem lazım. Nefes al, nefes ver, ohhhh geçti. (Gülüyor)
MİRGÜN FEVKALADE BİR DESTEK
◊ Gündelik hayatı nasıl organize ediyorsun? Çocukların babalarıyla geçirmesi gereken günleri mesela…
– Mirgün bu noktada harikulade bir dayanak. Bana her hususta yardımcı. İki çocuğun tertibi de değişmedi. Hepsini birebir anda alıyor. Ben de tıpkı formda. Hafta sonu, hafta içi diye bir ayrımımız yok. Herkes birbirini görmek istediğinde görebiliyor. Daima bir arada vakit geçirmeye de ihtimam gösteriyoruz. Mirgün’le ayrılırken yakın oturmaya karar verdik. Bu halde herkes daha kolay birbirine ulaşabiliyor. Onun hayatındaki insan da çok tatlı ve bu alanımıza saygılı biri. O nedenle aile olarak kalmaya devam edebiliyoruz.
BİRAZ DEĞİŞİK BİR ANNEYİM!
◊ Çocuklarınla irtibatını vakit zaman instagram öykülerinde paylaşıyorsun. Onlarla arkadaş üzeresin. Seyahate de gidiyorsun. Kendini nasıl bir anne olarak tanımlarsın?
– Ben istediğim için anne oldum. Daima bu türlü bir anne olmayı hayal etmiştim. Çocuklarla fevkalade bir aşk var ortamızda. Merhametli, vicdanlı çocuk yetiştirmek çok değerli. Bunun için uğraş gösteriyorum, okuyorum araştırıyorum. Onlara dürüst davranıyorum. “Benim bugün canım çok sıkkın, biraz yalnız kalmaya ve kendimi toparlamaya gereksinimim var” dediğimde beni anlıyorlar.
Birlikte eğleniyoruz da. Ağır iş hayatından sonra meskene gelip onlarla dans etmek en hoş terapi. Biraz da değişik bir anneyim! Bir dakikada bavul yapıp kamp yapmaya gidebiliyoruz. Ya da kostümlerle konutta meczup üzere dans ettiğimiz bir parti yapmamız bizim için çok sıradan. Sare’nin doğum gününde mesela dokuz arkadaşını aldım ve meskende onlara sinema gecesi, dans partisi ve sonunda da kamp yaptım.
◊ Kamp olayında takılı kaldım. Nereye gitmiştiniz?
– Belgrad ormanına günübirlik kampa gittik. Daha evvel birkaç sefer Tayland’da kamp yapmıştık. İki ucu da görüyorlar. Civan biraz çadırdan tırsıyor, fakat ikna kabiliyeti yüksek bir anneyim. Kamp alanının, hükümdarın saklandığı ve içinden saklı ormana varılan bir geçit olduğunu sana da söylesem sanırım orada uyuman güç olmaz!
ESKİ JENERASYON OLAYLARDAN BİZ HİSLERDEN BAHSEDİYORUZ
◊ Sence anne babalarımızın jenerasyonu nasıl ebeveynlerdi ve artık bizim jenerasyonumuz nasıl? Ortadaki farkları söyleyebilir misin?
– Dağlar kadar fark var. Biz dürüstlüğü, çocuğa karşı açık olmayı ve hislerimizle konuşmayı düstur edinmiş bir jenerasyonuz. Onlar ise çocuğa apayrı bakmışlar. Hatırlıyorum, salonda konuklarla otururken biz yokmuş üzere en anlatılmayacak ayrıntılar konuşulurdu. “Nasılsa çocuk bu, anlamaz” diye. Artık çocuklukta yaşadığımız anların kalıntılarını temizlemek için meditasyonlar, bilinçaltı terapileri yapıyoruz.
Eski kuşak olaylardan, biz hislerden bahsediyoruz. Bu yüzden ortada dayanılmaz bir fark var. Onlar daima öz sevgimizi yaralayan mahalle baskısı yapmış, haddini bilmen gerektiğini daima vurgulamış anne babalardı. Biz ise karşımızdakinin kocaman bir dünya olduğunu bilerek ona bir birey üzere davranıyoruz. Acayip bir kuşak geliyor!
HER ŞEYİ YÖNETEN BU KIZ, ÖZEL HAYATI SÖZ KONUSU OLUNCA ASLA YÖNETEMİYOR
◊ Pekala özel hayatın nasıl gidiyor?
– Boşandığımdan beri birkaç denemem oldu. Hepsi de yeterli insanlardı, lakin sanırım yalnız kalmam, bilhassa üretime konsantre olmam gereken şu devirde kendi merkezimde kalıp fazla dağılmamam lazım. Âşık olmayı da çok seviyorum. Harikulade bir his, ancak o aşkı çocuklarımla da yaşayabilirim. Artık 15 yaşındaki Tuba değilim. Zira sonucunda çok üzülüyorum ve yeni kederlere şimdi hazır değilim.
◊ Evet üzüldüğünü şahsen gördüm de… Hatta şaşırdım. Tutkuyu ve münasebet sırasında yaşanan o dramları da seviyor olabilir misin?
– Mutlaka hayır. Lakin her şeyi yöneten bu kız, özel hayatı kelam konusu olunca asla yönetemiyor ve çok fazla fedakarlık yapıp Z raporu geldiğinde günün sonunda çok üzülüyor! Artık kendimdem çok verdiğim alakalar değil, beni düzgün hissettiren insanları hayatıma çekmek istiyorum. Şöyle düşün: Biz bir puzzle üzereyiz. Ne noktada eksiksek oradan yaralı olanı hayatımıza çekiyoruz. Ben artık tam olmak ve kimsenin eksiklerini tamamlayan olmak istemiyorum!
BU MECZUP GÜÇ ASLINDA KENDİMDEN KAÇMANIN GÖSTERGESİYMİŞ!
◊ Acayip enerjiksin. Bir gün orada bir gün burada. Nasıl yetişiyorsun her şeye? Sırların nedir? Bizimle de paylaş…
– Toplumsal olmayı seviyorum, lakin sanırım şu an bunun tam karşıtı bir hayat yaşıyorum. Yeni bir düzgünleştirici kamp tertibinden geldim. İnanılmaz bir “healer” (iyileştirici) bayanla tanıştım, Rahime Acar.
Bana baktı ve dedi ki: “Kocaman heybetli bir ağaç üzeresin lakin kökün havada, yani kuruyorsun. Hayat enerjin sönüyor, kendini bulman lazım”.
Çok etkilendim. Zira bu mecnun güç, daima değişim hali aslında kendimi bulmak değil; tam aksisi kendimden kaçmanın göstergesiymiş!
İnsanın en güç seyahati kendi içine yaptığı yolculukmuş, artık anlıyorum.
Bu kamp esnasında bir koyda, yalnızca meditasyon ve bilinçaltı terapisi yaparak ve organik beslenerek tek başıma kalabildiğim kadar kaldım.
Akşamüstü birası olmadan, mezelere rakıyı eşlik ettirmeden gün batımı izlemek, tek başına müzik söylemek, kimseyle konuşmadan bir gün geçirmek…
Sana gitmeden evvel bahsetmiştim ya çok hoş bir deneyim oldu bana. Artık tıpkı beslenme sisteminde ve zihin yapısında devam ediyorum. Çok fazla beşerler için yaşıyordum. Arkadaşlarım, özel hayatım, ailem; herkese yetecek gücüm vardı. Lakin kendime kalmıyordu. Artık kendime gelme sürecim başladı.
DENGEM ŞAŞMIŞTI
◊ Vayy şahane bir şey yapmışsın, kıskandım! Kendimi katarak da soruyorum: Biz bir yandan da kentin kaosunu, toplumsal hayatını da seviyor ve onsuz yapamıyoruz galiba. Bir istikrar mi tutturmalı sanki?
– İstikrar çok kıymetli. Benim istikrarım şaşmıştı. Natürel ki toplumsal hayattan çok besleniyoruz. Fakat biraz kendini dinlemek, yalnız kalmayı becerebilmek lazım. Bu da bir nevi bağımlılık aslında. Yalnız kalamadığın için biriyle olmak daima yanlış seçimler yapmanı sağlıyor.
O yüzden en kıymetlisi bunu öğrenebilmek.
SARE O SEÇİMİYLE BENİ O KADAR KEYİFLİ ETTİ Kİ…
“Sare çok sorumluluk sahibi, acayip vicdanlı bir çocuk. Hayatımızda şöyle bir şey oldu: Altı ay boyunca, yalnızca Amerika’da satılan bir bebeği almak için para biriktirdi. Bayağı çalıştı, konutta paklığa yardım, yatak toplamak, kardeşine masal okumak, eski eşya satmak filan üzere…
Sonra Amerika’ya gittiğimizde mağazaya girdi, bebeği aldı ve gece uyurken bana dedi ki, ‘Anne sınıftan filanca arkadaşımın ailesi ona hiç oyuncak alamıyor, bir tane oyuncağı var. Ben bu bebeği ona vermeye karar verdim.’ Bunu ne anne olarak ben sağlayabilirim ne de babası.
O bu seçimiyle beni o kadar memnun etti ki, günlerce aklıma geldikçe ağladım!”
MUSTAFA’NIN SÖYLEDİKLERİ ÇOK TATLIYDI
◊ Mustafa Sandal’ın konserinde sana ithafen söylediği kelamlar bir bayan olarak güzeline gitti mi? Ne demek istedi o sözlerle?
– Mustafa benim için çok bedelli bir arkadaş. Bu sene 25. yılını kutluyordu. Davet etti ve o kadar yıl sonra birinci sefer izledim. Biz aile olarak da çok yakındık. Söyledikleri çok tatlıydı. Bence de mükemmel bir bağlantıydı. 17 yaşında bir kız çocuğunun başına gelebilecek en hoş şeydi!